تقدیم به همه انهائیکه نامردمی را تجربه کردند

بخاطر این می خواهم به کوهستان برگردم که :

انسانهایکه اخلاق را زیر پاه می گذارند

افرادیکه متظاهر به اسلام هستند و دم از انقلاب می زنند بعد سراسر زندگیشان انتفاعی است دروغ می گویند و افرادی که  با تظاهر صاحب پست شدند بعد سواد ندارند

افرادی که مصامحه کار و گوشه گیر و میانه خور

افرادی که هیچ زحمتی نکشیدند بعد یک دفعه صاحب و وارث همه چیز شدند

 افرادیکه خود را ازاد مرد می دانند  بعد هیچ بوی از ازاد مردی نبردند  وجعل  اسم  نمودند

 دروغگوها و چاپلوسها و و سیاسیون  دست بوس  افرادی که خوب حرف می زنند بعد خودشان اعتقادی ندارند  افرادیکه  افراد دیگر را  از سر راه بر می دارند به هر قیمتی  ریش سفیدان سیاسی که افراد را مصادره کردند

 و افرادی که زحمات دیگران را مصادره کردند و از افرادی که برای هیچ اخرت خودشان را براحتی می فروشند .....

متن زیر ?? سال پیش نوشته شد و برنده جایزه مقاله نویسی در دانشگاه شد اما دنیای ?? سال پیش را با حال در نظر بگیریم ایا کسی هست که بخواهد در شهر بماند

 بنام خدا((من ازشهریاغی ام .مرابه زادگاه کوهستانی ام برگردانید))

من ازپریشانحالی .وسرگردانی نسل خودباخته .ازتظاهر به فضائل انسانی سخن گفته .وازتفاخروتملق سخن نمی گویم .من از پاترول و ما کسیما.وپژوهای مزین به گلهای مصنوعی.که نوعروسان را درشهر به نمایش میگذارند حرفی نمی زنم من از پا پوشهای مسخره پشت ویترینها از لباسهای فاخر وگرانبهای فروشگاها واز لوازم اغواگر.آرایش زنانه و از عروسکهای جاندار واز الات و ادوات موسیقی که دیگر نوایشان به دل نمی نشیند سخن نمی گویم من از بوغهای گوشخراش کاروانهای عروسی که آسایش وآرامش را از بیماران وماتم زدگان گرفته و جوانان فقیر دم بخت را بشدت آزار می دهد لب فرو می بندم من از درامدهای کاذب آرایشگاهای زنانه ودفتر خانه ها وبنگاهای معاملاتی. بساز بفروشها. دلالها .واسطه گرها  جیب برها.حوادث .مزاحم تلفنی ها.وازدواجهای تلفنی وخیابانی حرفی به زبان نمی آورم من از غذاهای مرد افکن پیتزا. همبرگر. سوسیس. کالباس. که زنان تن پرور را از قید وبند غذاهای معطر ومطبوع سنتی رها کرده چیزی نمی گویم .

من از شهر یاغی ام از این تمدن عاصی ام .از صدای وانت بارها کامیونها واز صدای گوشخراش موتور سیکلت ها واز صدای ممتد ومکررتلفن غورباغه ای وسوسکی چندشم می شوداز دادو هوار میوه فروشی هاوازروغن های نباتی واز خوراکهای تشریفاتی بی زارم از تهمتها وافتراها. رنگ ونیرنگ ها.ودغل بازی ها از سیمینارها. کنگرها. سخنرانی ها. خسته شدم از ستایش ها ونکوهشها آغشته به زنگار تملق متنفرم از وعده وعیدهای دروغین افسرده وماءیوسم. از مهده کودک ودانشگاه شهریه وواحدهای ترم ونظام قدیم وجدید دچار سر گیجه شدم .از زیر میزیهای بی حساب دکترین وسرگردانی بیماران ومستضعفان غمگین وناراحتم از متظاهرین به خدمت روحی آزرده وافسرده دارم از میدانها. اتوبانها .پلهای هوائی .دور خود چرخیدنهای تکراری باشگاها.رستورانها.هتل ها.میانه خوشی ندارم از همسا یه ها که خبر از دردو بیماری و فوت همسایه ها ندارند دلگیرم .

...بلاخره از سرای بی روح سالمندان که منتهای محبت فرزندان امروزی است به شدت بیمناکم .مرا از قیدو بنده جانکاه وجگر سوز رهاکنید.

مرابه زادگاهم کوهستان برگردانید...

همان جائیکه دوران طفولیت مادر مهربانم شیر پاک ولذیذ ش را بامهر عطوفت مادرانه درهم آمیخته .

همان جائیکه درعنفوان جوانی پدرم شهامت. شجاعت وراستی واخوت را به من آموخت .

همان جائیکه کره سفید گوسفند هایمان در پاتیل های دوغ خوشمزه ی محلی  شناور بود

همانجائیکه ملارمان بر پا بود  

ا آوای دل انگیز دخترکان خرد سال . 

 

 همانجائیکه صدای نی –نی  زنها و دستمال بازی زنان ایل

  

 

ولالایی مادران رنجیده وسختکوش عشایری در لابلای کوهها ودره ها می پیچید

من گیاهان معطر کوهستان وقارچ وچویل وتره کوهی را دوست می داشتم .

من از اسب و قطاروفشنگ ولباس بلند محلی عشق می ورزم .

مرا با چین شکن لباسهای با وقار ایلی قالی وقالیچه.

گلیم وجاجیم وادویه.آویشن کوهی الفتی دیرینه بود .

من از صدای دهل وساز وکرنا.

آهنگ جنگ و انقلاب مشروطیت 

 

  وداستان شیر علیمردان علیه رضا شاه و افسانه بی بی عروس. بی بی مریم.بی بی حوا.جنگ نه هزار .حماسه سفید دشت ودشت شیر.وسوگ آعلیداد-وفای خدابس وناکامی عبدممدللری چنان به وجد می امدم که تماشای هیچ فیلم مهیج سینمائی وبازی فوتبال امروز قادر نیست چنین صحنه ای را در خاطر مرده ام زنده کند...

مرا به زادگاهم کوهستان بر گردانید .

تا از آبهای مفت باران از اغذیه طبیعت رایگان و مواهب خدا دادی کوهستان یک بار دیگر طعام لذیذ کبگ وتیهو وبره های شیری به سیخ ترکه های بادام جوان کوهی کشیده ودر آتش سرخ بلوط بریان کنم .

مرا به زادگاهم کوهستان بر گردانید .

 مرا به کوهستان برگردانید

به ساحل رودخانه های مواج وخروشان

به دامان دشت ها وقله های رفیع وسر بلند تا بسان عقابی

دور برواز از حضیض ذلت به اوج عزت پرکشیده تادیگر باردر هوای ازاد.آزادی.رافت.محبت.راستی.صداقت.مهربانی.صدق وصفا.جرات وشهامت ایلی ام رابازیابم .دیگر از شهر یاغی ام مرا به زادگاه کوهستانی ام برگردانید...